Omgaan met heftige gebeurtenissen
Calamiteiten, en zeker die met dodelijke afloop, hebben vaak een grote impact. Niet alleen op de naasten van de persoon die het betreft maar zeker ook op de mensen die nauw betrokken zijn geweest bij de verzorging van die persoon. En niet in het minst op degene die zich mogelijk (mede-) verantwoordelijk voelt voor die gebeurtenis.
Op het moment dat mensen na een gebeurtenis nog een behoorlijk lange tijd last hebben van deze gebeurtenis en dit hun functioneren negatief beïnvloed kan je spreken van een traumatische gebeurtenis. Een gebeurtenis kan gepaard gaan met hele verschillende emoties en gevoelens; verdriet, angst, boosheid, schuldgevoelens of schaamte. Deze gevoelens kunnen gericht zijn op zichzelf of op een ander.
Mensen kunnen merken dat ze zich slechter concentreren, veel terugdenken aan de gebeurtenis en hun aandeel daarin, slaapproblemen, geïrriteerdheid, herbelevingen etc.
Ook al ben je een zogenaamde professional, je blijft ook altijd mens. Dat betekent dat zaken je soms heftiger raken dan je zou willen. Jezelf wijsmaken dat het bij je werk hoort en dat je je niet moet aanstellen of flink moet zijn werkt averechts. Je ontkent je emoties en omdat ze er niet mogen zijn zal een manier om hiermee om te gaan al snel het wegdrukken van die gedachten en gevoelens zijn. Soms werkt dat prima en hebben mensen na verloop van tijd geen enkele last meer. Maar het kan er ook toe leiden dat deze gevoelens versterkt worden en je steeds meer energie moet gebruiken aan dat wegdrukken.
In mijn gesprekken met mensen die last hebben van traumatische ervaringen probeer ik ze te helpen de gebeurtenis voor het grootste deel van hun heftige lading te ontdoen. Hierdoor zal het niet meer iets zijn wat continu de kop opsteekt op ongewenste momenten maar zal het zijn plek krijgen tussen al de andere herinneringen uit ons verleden die niet leuk zijn maar die we achter ons gelaten hebben.
P.P. van Arent Psycholoog